Passie is mijn kompas. Compassie het gevolg.
HMore zal vanaf 2020 onder de bezielende leiding van voorzitter Suzanne Leclaire-Noteborn in transitie gaan. Met haar benoeming geven de founders en het team HMore zeven jaar na oprichting concreet invulling aan de start van een nieuwe fase. Trotse founding partner Laurens Schenk legde Suzanne een aantal vragen voor over haar passie als ondernemer. En nam daarin de toekomstplannen van HMore 2.0 mee.
Zeven jaar geleden liet Suzanne Haarlemmermeer achter zich toen zij vertrok als directeur van Pier K. De afgelopen jaren werkte zij als strategisch adviseur op landelijke schaal voor bestuur en management van organisaties in de publiek en private sector. Ze bleef verbonden met Haarlemmermeer. Onder andere door de bijzondere Tante Kee Dialoog Diners, waarin ze de afgelopen vijf jaar ondernemers en executives begeleidde in dialoog over fundamentele vraagstukken.
Mijn bedrijf (toen nog: Suzannes Zaak) is het zakelijke gevolg van mijn grootste passie: de ontwikkeling van mensen en organisaties. In een opdracht verbind ik me een tijd lang met grote betrokkenheid aan een organisatie. Na binnenkomst, ga ik op onderzoek uit bij mensen op de werkvloer. In informeel gesprek krijg ik eerste inzicht in wat de kern van de vraag is en richting in welke belemmeringen er zijn. Om daar meer zicht op te krijgen met elkaar, breng ik mensen samen in inspirerende bijeenkomsten. Ik houd gedurend het proces voortdurend mijn ogen en oren gericht op waar en bij wie de passie en wijsheid aanwezig is, die nodig is voor een nieuw perspectief op het centrale vraagstuk. Met de raad van bestuur, medewerkers en/of stakeholders werk ik vervolgens in een inspirerend proces toe naar tastbaar resultaat.’
Er wordt me wel eens gevraagd of ik nu bestuurder, ondernemer of toezichthouder ben. In feite alle drie. Bij elke rol hoort natuurlijk een specifieke formele verantwoordelijkheid. Dat vraagt om rolbewustzijn en -zuiverheid. Als adviseur heb je een andere positie dan als toezichthouder. Ik voel me in verschillende type functies thuis. Ik denk dat dat komt omdat ik mezelf overal meeneem en oog heb voor de verschillende verantwoordelijkheden.
Wel richt ik me het liefst op complexe vraagstukken en fundamentele verandering. In organisaties zijn dat de strategische thema’s waar de top ‘wakker van ligt’ of de zaken die bovenaan de agenda staan. Hoewel in de meeste organisaties ook enige ondersteuning nodig is om boven tafel te krijgen welke vraag nu eigenlijk precies aandacht nodig heeft. Dat is een stap die cruciaal is om de inspanning en energie van mensen in het proces daarna goed te kunnen richten.
Passie als kompas
Passie is de belangrijkste drijfveer in mijn leven. Ik ben simpelweg vaak geïnspireerd. Op de eerste plaats door mensen, hun verhalen en hun vraagstukken. Maar ook door kunst, kunstenaars en hun vermogen anders naar de wereld te kijken. De natuur kan me ook ontroeren. Kortom, mijn passie is overal!
Of passie aangeboren is, is een interessante vraag. Ik denk dat ieder mens geboren wordt met passie. Kijk naar onze kinderen. We leren op jonge leeftijd al af om vanuit passie te leven. Ouders willen toch meestal dat hun kinderen een richting gaan volgen, waar de kans op economische welvaart in een latere levensfase het grootst is. Begrijpelijk, maar veel interessanter vind ik het te kijken naar welke passie kinderen en volwassenen van nature hebben en hen te begeleiden van daaruit stappen te maken.
Ook ik heb vaak ervaren dat anderen iets voor mij wilden, dat hen goed leek voor mij. Vanuit positieve intentie, geven mensen je toch vaak mee wat zij in je zien of willen zien. Al vroeg maakte ik tegendraadse keuzes gemaakt om mijn hart te kunnen volgen. Door ziekte van mijn beide ouders leerde ik op jonge leeftijd al dat het leven met je aan de haal kan gaan en tijd niet eindeloos is. Dingen doen die me inspireerde, hielp me vooruit. In de veelheid die op me af kwam, was passie mijn enige kompas door een zee aan mogelijkheden, keuzes en zorgen.
Waar ik vroeger soms toch nog teveel meebewoog met de ander, heb ik met vallen en opstaan geleerd contact te houden met waar ik voor sta in het contact met de ander. Als ik mijn innerlijke kompas volg, kan ik er echt zijn voor anderen. Dat vraagt om voortdurende reflectie en het loslaten van oordeel over jezelf. Dan onstaat er compassie. Voor jezelf en de ander. Vanuit die compassie kan ik doen wat ik mijn grootste passie volgen: bijdragen aan de ontwikkeling van mensen (en dus organisaties). Ik kreeg enige tijd geleden een referentie van iemand met wie ik al lang werk. Daarin stond dat ik ‘topmanagers in aanraking breng met hun eigen spiritualiteit zonder dat ze gaan zweven’. Als dat is wat ik voor anderen kan betekenen, ben ik een gelukkig mens.
Levende organisaties
Bestuurders of management teams van organisaties richten zich – ondanks plannen en beleid – in de praktijk toch vaak grotendeels op de korte termijn en ‘the going concern’. Als er te lang enkel wordt gestuurd op het meenemen van mensen in wat er in het hier en nu gebeuren moet zonder de verbinding te maken met het waarom, sluipt de bezieling de organisatie uit. Alle energie wordt gericht op de waan van de dag, zonder gevoel te krijgen bij wat het is dat het ‘waarom’ belemmert. Dat leidt tot gedoe en uiteindelijk tot stagnatie van de beoogde ontwikkeling. Op dat punt kom ik meestal binnen.
Ik help bij het ‘levend houden’ van organisaties. Primair door het stellen van essentiële vragen en het onderzoeken van het antwoord op die vragen. Met een zo divers mogelijke groep medewerkers, klanten of andere belanghebbenden. Iedereen doet mee vanuit gelijkwaardigheid. Zowel de receptioniste, de marketing medewerker, klantgroepen als de voorzitter van de raad voor bestuur worden aangesproken op hun eigen wijsheid, ervaring en creativiteit in relatie tot de vraag.
Met regelmaat geven mensen na een uitnodiging om deel te nemen aan het door mij ontworpen proces aan: ‘daar heb ik geen verstand van’ of ‘laat dat anderen maar bedenken’. Maar zodra het vertrouwen in de waarde van hun bijdrage gegeven wordt en men meegaat in de ervaring van dialoog van mens tot mens, ontstaat er magie. Er vormen zich nieuwe inzichten, die bruikbaar zijn voor de strategische en lange termijn agenda van de organisatie.
In de meeste opdrachten neem ik ‘unusual suspects’ mee. Kunstenaars en filosofen kunnen bijvoorbeeld enorm snel en effectief interventies plegen in ratio- of structuur gedreven organisaties. Zij maken het probleem of de oplossing ‘voelbaar’ en prikkelen op een andere manier dan de veel gehanteerde rationele of analytische benaderingen. In een goed geleid proces van ‘levend onderzoek’ ontdekt men hoeveel ander soort wijsheid en passie er in huis is, dan normaal wordt aangesproken voor de opgaven waar de organisatie voor staat. Vaak laten mensen op hun werk letterlijk ‘een deel van zichzelf thuis’. Ik probeer met mijn processen die passie en wijsheid erbij te halen. De beoogde organisatieverandering komt dan ineens veel dichterbij.
Passie als pure noodzaak
Ik denk dat er altijd een keuze is te leven en werken vanuit passie, ook in moeilijke omstandigheden. Wekelijks spreek ik mensen die overbelast zijn. Vaak zonder dat ze het zelf zo benoemen. Iedereen rent hard, werkt hard en de burn out cijfers zijn hoger dan ooit. Ik zie passievol werken en leven niet als luxe, maar als pure noodzaak. Weten wat je drijft, leidt tot het kunnen maken van de juiste keuzes in de online en offline wereld, die veel van ons vraagt. Autonomere keuzes ook. Die keuzes zouden wel eens minder goed kunnen passen bij wat je omgeving van je verwacht. Of soms ook; bij wat je zelf van jezelf verwacht. Er is moed voor nodig om dan toch je pad te volgen. Mensen die dat doen, inspireren me per definitie.
Om mijn pad te kunnen blijven volgen, reflecteer ik voortdurend op waar ik mijn tijd en aandacht aan besteed. Allereerst altijd op de dierbaren om mij heen. In mijn ondernemerschap kijk ik bij elke mogelijke opdracht of hij ‘klopt’. Een vraag klopt voor mij als de opdrachtgever een fundamentele stap wil maken naar beter, gezonder of winstgevender. En in de weg daarnaar toe medewerkers of andere belanghebbenden écht wilt betrekken.
Als de vraag of opdracht onvoldoende matcht met waar ik voor sta, dan laat ik hem vriendelijk aan me voorbij gaan. Wel leg ik dan altijd graag de verbinding met anderen uit mijn netwerk, die mogelijk wel passen. Alleen door trouw te blijven aan mijn waarden, kan ik optimale kwaliteit leveren voor anderen en met passie blijven werken.
HMore 2.0: voor business van betekenis
Zo’n ‘vraag die klopt’ kwam enige maanden geleden van jou en de founders van HMore. Na zeven jaar HMore, werd het tijd te onderzoeken hoe verder. HMore is een prachtig platform voor business & lifestyle, met een groeiend aantal members. Dit mooie magazine en tal van events zijn concrete activiteiten om trots op te zijn. Het onderzoek van de founders was gericht op de koers voor komende jaren.
Wat me dan oprecht raakt in zo’n proces is de mate waarin een ieder uit zijn comfort zone stapt en de eigen stokpaardjes op de figuurlijke onderzoekstafel legt. Als je groei en verdieping wilt, moet je eens in de zoveel tijd durven onderzoeken of wat je doet nog past bij wat de omgeving nodig heeft. Dat deden jullie. Jullie luisterden naar elkaar en ondernemers om jullie heen.
Uit die dialoog kwam de behoefte aan impactvolle ontmoetingen en kwaliteit boven kwantiteit. Op een aandachtige manier samen komen… voorbij de borrelpraat. Op die grond is er een plan ontwikkeld om HMore door te ontwikkelen tot een business platform met impact, waarin kwesties die ‘de mens achter de ondernemer’ bezig houden centraal worden gesteld. De ondernemers in de regio bepalen met hun nieuwsgierigheid, hun vraagstukken en bereidheid te delen de agenda de komende jaren.