‘Wat is het effect op de kwaliteit van bestuur wanneer vrouwen hun potentie in de bestuurskamer volledig benutten?
Suzanne Leclaire ontmoet Marry de Gaay Fortman – kunstminnende en beminnelijke topadvocaat en partner van Houthoff, commissaris van KLM en De Nederlandsche Bank, (voormalig) voorzitter van Topvrouwen.nl en auteur van het boek ‘Verdrink geen dooie eend’ – in haar huis vol kunst en historie op de dag dat we horen dat Hans de Boer overleden is. Aan de hand van het kunstwerk ‘It’s a white man’s world’ en een eerbetoon aan de witte man – van wie we allemaal houden – gaat ze op zoek naar het daadwerkelijke effect van vrouwelijke potentieel in de boardroom.
De kunst
‘It’s a white man’s world’ Peter Friedl, foto, 2004
De kern
- Het kunstwerk is geen statement tegen de witte man. Het kunstwerk roept de feitelijkheid op dat we leven in een wereld die gedomineerd wordt door de witte man en ook een beetje afgeschermd wordt door de witte man. Daar hebben we wel last van.
- Ik speelde vroeger veel met jongens. Daarmee krijg je onbewust de taal van de jongens mee. Maar ik had ook vriendinnen. Ik kreeg pas veel later besef van het verschil.
- ‘Hoeveel meer kinderen wil je nog?’ Is een manier van aanspreken waarvan ik weet dat een mannelijke partner in een advocatenkantoor niet overkomt.
- Ik ben niet geneigd de schuldvraag bij een ander neer te leggen, maar altijd eerst zelfreflectie toe te passen: ‘Wat kan ik op dit moment doen om mijn effectiviteit te vergroten of een bijdrage te leveren die ik vind nu te moet leveren?’
- Ook vrouwen kunnen totaal gevormd zijn in de profit en loss.
- Vrouwen die in hele hoge posities zaten, maar daar op een of andere manier niet meer zitten, worden niet per definitie gevraagd voor een andere vergelijkbare rol. Omdat bij vrouwen snel aan hen kleeft: ‘daar zal iets wel niet goed gegaan zijn’. Terwijl bij mannen heel vaak wordt gedacht: ‘ze zijn toe aan een volgende stap.’
- ‘Mannen gaan al struikelend verder en die zitten daar niet zo mee. En van vrouwen die struikelen wordt wel gezegd: ‘zie je wel, we wisten wel dat een vrouw het niet aankon.’ Of ze voelt zichzelf daarin onzeker worden.
- Er is geen bedrijf meer te bedenken in Nederland dat zich buiten de orde van de samenleving kan zetten. Daar hoef je geen staatssteun voor te ontvangen.
- Ik vond de KLM situatie wel een voorbeeld waarin ik én heel veel begrip kon opbrengen voor de insteek van de piloten die zeiden ‘hé, wij hebben toch een heel heldere afspraak gemaakt. Waarom geldt die opeens niet?’ Terwijl er tegelijk een nieuwe werkelijkheid was ingetreden waarmee we moesten omgaan.
- De enige manier van werken is vaak ’tjak tjak tjak’… Je mist dan de creativiteit van het gesprek met elkaar waarin je vaak de derde weg vindt. Iemand heeft oplossing A of B voorbereid, maar als je er fundamenteel over praat en er de tijd voor neemt, dan zie je vaak dat er een hele andere route wordt gevonden.
- Must read: Verdrink geen dooie eend – De kunst van beminnelijke doeltreffendheid